Hoxe, sendo o Día Internacional do Cáncer do Mama quero aproveitar para escribir unhas palabras nesta plataforma que tanto me axudou persoalmente. Teño chorado moito, sobre todo cando acabo de escribir e recordo con nostalxia a cada un dos seres queridos que xa non me acompañan no meu día a día pero sei que dende onde están me dan todas as súas forzas para ser mellor persoa. Para loitar polos que me rodean. Hoxe quero transmitirvos a todos que intentedes ser felices o máximo tempo posible, que a vida é demasiado curta e que deixemos de pensar en facernos dano a nos mesmos gastando enerxía que non sexa positiva. ¡Quero que sexades felices! Amando a vida, aos vosos fillos, irmáns, familia, amigos e veciños.
Por suposto que todo o que vivimos na vida non é sinxelo, que me ides contar a min que pasei dous cancros. Por iso vos pido dende o mais sincero amor que lle poñades un sorriso á vida. Que teñades metas e intentedes conseguilas.
Unha persoa con cáncer sabe do que lle falo cando os días de quimioterapia se converten nun dos peores da túa vida. Non hai palabras para describir o que un sente e sobre todo as consecuencias que nos quedan de por vida.
Cada día que me levanto da cama digo “veña Natalia a traballar, intentao con todas as forzas e da o máximo de ti”. O día que teño que quedar na casa por dor de osos, aínda me doe mais non ir a traballar que a dor que teño no corpo (que queredes, gústame traballar).
Non pretendo ser un exemplo pero si me gustaría que tomarades a mesma actitude para que cada día sexades mais e mais felices. Con esforzo, sacrifico e esperanza se pode conseguir. Cada ano que pasa e cada día coma hoxe, dou as gracias por estar aquí convosco. Agora mesmo son moi feliz. Gracias por seguirme.