cancer

Hoxe, 13 de febreiro, fai 11 anos que despedimos ao ser mais amado da miña vida e non quería deixar a ocasión de dedicarlle unhas palabras fermosas por darme a vida.Nunca me cansarei de dicirlle o que a amo, e o que significa para min. Día a día está nos meus pemsamentos. O que me gustaría hoxe é contarvos algunha anécdota que vivín con ELA, sobre todo para poder axudar a esa xente que hoxe se siente sen forzas. ELA como sabedes loitou ata que decidiu partir con todo o amor do mundo e díxonos ata pronto. E iso fixo porque cada día a sinto moi preto e axudámonos nas miñas metas e no día a día. Un día coma outro calquera dixome: “imos por unhas leitugas Natalia? E dixenlle: vale mamá! Deus, canto amo esa palabra MAMÁ e canto voto de menos poder dicila. Disfrutade das cousas, dígovolo dende o corazón…Pois como vos dicía esa mañá fomos ata a finca despois de poñer as primeiras leitugas e douse conta que se lle escapara unha prótesis do peito e que sen querer lle dera ca sacha, si coa sacha de por as leitugas. Deus! Miramos unha para a outra e tivemos que deitarnos na finca con dor de barriga das risas que nos pegamos, así e como ELA vía esa enfermidade. Por iso hoxe necesito dicirvos que tentedes do malo, sempre quitar algo positivo. Hoxe como cada día fagoche honra de ser como eres mamá. Gracias por axudarme a ser cada día mellor. Amote dende a Terra e sei que ti me amas dende o ceo.