O Refuxio

O meu neno cumpre 12 anos

Adórote. So teño palabras de agradecemento á vida por darme a oportunidade de ter esta xoia de rapaz. Nunca me cansarei de dar as gracias, por terte. Que sorte experimentar o de ser nai, fai xa doce anos, a verdade e que case non me creo que Pabliño, o meu neniño cumpre xa 12 anos! A vida vai así de rápido! Quero dedicar as palabras deste blog a él, por valiente xa no momento de estar na barriguiña con todo o que tivo que pasar, por superarse no seu día a día, por ser bo compañeiro, o mellor irmán que podía ter Miguel, o mellor fillo e sobre todo moi boa persoa. Sei que vas a ser o que ti queiras na vida, pero o mais importante para os teus papás e que medres como persoa, e xa sei que eres todo un homiño! Por eso che desexo un feliz cumpreanos! Tanto eu coma o teu pai e Miguel queremoste moito! Disfruta dos teus 12 anos!

11 anos de amor

Hoxe é un dia super especial. Fai 11 anos naceu o amor das nosas vidas, Pablo. Este neniño que xa é medio homiño trouxonos tanta felicidade á nosa familia e no momento mais oportuno. Tanto Álvaro como eu por aquel entonces estábamos super contentos do seu nacemento. Pablo é un rapaz cun carácter super amable, amigo dos seus amigos, cariñoso a mais non poder. Deus doume a oportunidade de ter duas xoias e sobre todo este neniño que é o mais cariñoso. Cada noite me dí que me ama e iso é fantástico escoitalo. É super amigo de seu irmán, quérense moitísimo. Están todo o día xuntos, xogan xuntos, leen xuntos, son coma xemelos! Xemelos de alma. Son coma gotas de auga! Estou moi agradecida á vida de darme esta xoia. Tanto seu pai coma eu estamos moi orgullosos del e desexámoslle un moi feliz cumpreanos. O que queremos é que medre como persoa que é o mais importante. Felicidades Pablo!

37 anos de loita e felicidade

Hoxe é o meu cumpreanos. Hoxe fai 8 anos que me detectaron cancro. Si, era Xoves Santo e ahí comezou todo. Pero hoxe estou feliz porque celebro un ano mais de vida. Gracias á forza dos meus seres queridos seguín e seguirei loitando por todos eles. E por todos vos que sodes parte importante do meu amado Refuxio porque sen vos nada sería igual nestes 15 anos de vida. Cumpro 37 anos, 37 anos de ilusión e amor polo que fago. Nacín e crieime entre fogóns e agora consolideime formándome en Dirección de Cociña. Pero o que de verdade sinto é que medro como profesional no meu día a día. Aínda que o que mais me gusta é medrar como persoa, iso é o que mais me satisfai de todo.   Gracias por estar ahí.

Un viva para o home mais loitador que coñezo

Hoxe é un día especial para o meu abuelo e non quería deixar pasar o día sen dedicarlle unhas fermosas palabras, aínda que sempre me vou quedar corta en palabras. É unha persoa super loitadora e traballadora que a vida lle puxo moitos obstáculos e que cos seus 88 anos recén cumpridos vive no Refuxio xa que foi o seu creador. El e a miña avoa fundaron O Refuxio. É moi loitador. Chegou a mercar o coitelo e o tenedor para poder comer que non tiña nada e con traballo e sacrificio foi adiante. Tivo grandes compañeiras na vida, que foron a miña avoa Piedad e a miña nai que sempre estiveron ao seu carón. Iso foi unha axuda para que el puidese medrar. Hoxe segue coa mesma vitalidade, segue levándome as tapas a Silleda cada día, segue con esa ansia de pelar un saco de patacas, mellor un enteiro que unha metade, segue coa ansia de darlle aos animais, de coidar a horta, de levarlle a comida todos os días a unha persoa que se lle reparte dende o catering e él quere levarlla; e iso que el ten 88 e a señora 90 anos. Pero síntese capaz de levarlla todos os días. Persoas coma el son as que me fan darme conta todos os días de que hai que seguir adiante e loitar. Quero darlle as gracias por estar conmigo, por estar connosco e sobre todo por axudar a medrar esta empresa. Vivan os teus 88 anos! Espero que o celebres como te mereces!