O Refuxio 
Hoxe está a miña irmá de cumpreanos, a mellor irmá do mundo. Moitas felicidades! Decirlle que a quero moito e que estou ahí para o que queira, sempre! Deséxoche que pases un feliz día aínda que hoxe che tocou traballar a tope xa que nos viñeches axudar ao Galo de Curral. Gracias! Por todo isto, por moito máis, por ser ti… por ter a sorte de terte, QUÉROTE IRMÁ!
Hoxe é un dia super especial. Fai 11 anos naceu o amor das nosas vidas, Pablo. Este neniño que xa é medio homiño trouxonos tanta felicidade á nosa familia e no momento mais oportuno. Tanto Álvaro como eu por aquel entonces estábamos super contentos do seu nacemento. Pablo é un rapaz cun carácter super amable, amigo dos seus amigos, cariñoso a mais non poder. Deus doume a oportunidade de ter duas xoias e sobre todo este neniño que é o mais cariñoso. Cada noite me dí que me ama e iso é fantástico escoitalo. É super amigo de seu irmán, quérense moitísimo. Están todo o día xuntos, xogan xuntos, leen xuntos, son coma xemelos! Xemelos de alma. Son coma gotas de auga! Estou moi agradecida á vida de darme esta xoia. Tanto seu pai coma eu estamos moi orgullosos del e desexámoslle un moi feliz cumpreanos. O que queremos é que medre como persoa que é o mais importante. Felicidades Pablo!
Si! Hoxe estou moi contenta porque imos rexentar durante os próximos anos os chiringuitos da area biosaudable de A Carixa, os dous! Quero invitar a toda a xente a que veña disfrutar deste paraxe único! Estou super satisfeita co logro que conseguimos, algo que non a todo o mundo lle sentou ben, pero dende a xerencia da empresa queremos expresar o amor infinito que lle teño ao meu pobo. Estades invitados a vir a esta paraxe natural, esta paraxe de todos. Quero facer hincapé en que estou super orgullosa de participar nunha subasta super transparente, aínda que dende o aspecto persoal me da pena ter que competir con xente cercana e que non sempre teñen os mellores sentimentos hacia un. Quero facer hincapé en que isto é de todos e para todos. Podedes vir disfrutar das vosas comidas, ceremonias… Xa sabedes que estamos moi satisfeitos de atendervos. Hoxe celebro ser feliz e desexo que cada día sexamos mellor. Sempre intentamos dende a xerencia dar o mellor que sabemos con humildade e ao final o que aprendín neste proceso e que non son capaz de ter rencor. Enfádome moitísimo por inxustizas, por cousas que falan e que non te esperas pero no fondo penso: que pena por eles que teñen ese sentimento tan horrible! Moi pronto teredes noticias de como imos traballar este verán!
Hoxe é o meu cumpreanos. Hoxe fai 8 anos que me detectaron cancro. Si, era Xoves Santo e ahí comezou todo. Pero hoxe estou feliz porque celebro un ano mais de vida. Gracias á forza dos meus seres queridos seguín e seguirei loitando por todos eles. E por todos vos que sodes parte importante do meu amado Refuxio porque sen vos nada sería igual nestes 15 anos de vida. Cumpro 37 anos, 37 anos de ilusión e amor polo que fago. Nacín e crieime entre fogóns e agora consolideime formándome en Dirección de Cociña. Pero o que de verdade sinto é que medro como profesional no meu día a día. Aínda que o que mais me gusta é medrar como persoa, iso é o que mais me satisfai de todo. Gracias por estar ahí.
Deus como pasa o tempo, 9 aniños fai o meu pequerrecho e non me canso de agradecerlle á vida por deixarme velo medrar. O seu primeiro cumpreanos como sabedes tiña medo de non poder acompañalo na súa fermosa vida, pero cada ano que pasa doume conta de que Deus quixo facerme o gran regalo de estar presente no día a día deste amor de rapaz. Sei que cada un ama aos seus, pero Miguel en particular demóstrame no seu día a día que a vida é fermosa, co seu carácter alegre, amigo dos seus amigos e o mellor é que non ten inimigos! Encántanme os nenos, sobre todo por esa inocencia que teñen, penso que todos debemos pensar no neno que leva dentro para intentar ser mais felices. Pois o que dicía, este amor de rapaz chegou á vida de Álvaro, á miña e á de seu irmán para enchela de felicidade. A verdade é que non dou expresado con palabras o que nos transmite. É incríble que con só 4 anos miraba ao ladiño da cama e decíame: “mami descansa que xa lle fago eu o leite a Pablo”; eu dicíalle: “tranquilo amor xa vai mama”. Sempre se percatou de todo, pero ca súa super sonrisa ía á cociña e preparáballe o leite ao seu irmán. E a día de hoxe ségueo facendo cada día. Sen ir mais lexos, o outro día díxenlle: “chicos preparou o almorzo mami” e dime Miguel “mama, ese é o meu traballo”. Como vos digo, é para comelo a besos. Ama a cociña, cada martes ven para aprender e elaborar algunha receita, e acompáñame, como di el, “cando fai falta”. Adora o fútbol, xogador de fútbol do equipo benxamín de Bandeira. E apasiónalle a música, é músico da Banda Xuvenil de Merza. Fai só unha semana gañou un concurso de xóvenes intérpretes. Como vedes é un rapaz que non perde un minuto da sua vida, dalle tempo a estudar e ser bo estudante, a xogar con todos os aparellos informáticos, a darlle as galiñas e a coidar o can. O que mais admiro del é o amor que sinte e pon por cada cousa que fai. Quere ser o mellor e sei que vai ser o que el queira ser porque co amor que fai todo vai chegar a ser moi bo. Pero o que nos gustaria e que fora igual de feliz toda a sua vida e que sentira esa paixón por todo. Non me podo esquecer de decirvos que ama e adora a seu irmán. A verdade e que nunca coñecín a dous irmáns que estén tanto xuntos e nunca lle tivera que dicir: “chicos non pelexedes”. Estes ámanse. Son, como di Miguel, “como xemelos”. Si si, sempre xuntos e falando de todo. Iso é unha gran lección que me dan no día a día. Amarse e disfrutar de cada cousa que fagamos como se fose a última vez. Gracias Miguel. Espero que cando sexas maior de idade, porque en sentimentos xa o eres, nunca cambies que sei que vas ser moi feliz . Feliz cumpreanos.
Hoxe, 13 de febreiro, fai 11 anos que despedimos ao ser mais amado da miña vida e non quería deixar a ocasión de dedicarlle unhas palabras fermosas por darme a vida.Nunca me cansarei de dicirlle o que a amo, e o que significa para min. Día a día está nos meus pemsamentos. O que me gustaría hoxe é contarvos algunha anécdota que vivín con ELA, sobre todo para poder axudar a esa xente que hoxe se siente sen forzas. ELA como sabedes loitou ata que decidiu partir con todo o amor do mundo e díxonos ata pronto. E iso fixo porque cada día a sinto moi preto e axudámonos nas miñas metas e no día a día. Un día coma outro calquera dixome: “imos por unhas leitugas Natalia? E dixenlle: vale mamá! Deus, canto amo esa palabra MAMÁ e canto voto de menos poder dicila. Disfrutade das cousas, dígovolo dende o corazón…Pois como vos dicía esa mañá fomos ata a finca despois de poñer as primeiras leitugas e douse conta que se lle escapara unha prótesis do peito e que sen querer lle dera ca sacha, si coa sacha de por as leitugas. Deus! Miramos unha para a outra e tivemos que deitarnos na finca con dor de barriga das risas que nos pegamos, así e como ELA vía esa enfermidade. Por iso hoxe necesito dicirvos que tentedes do malo, sempre quitar algo positivo. Hoxe como cada día fagoche honra de ser como eres mamá. Gracias por axudarme a ser cada día mellor. Amote dende a Terra e sei que ti me amas dende o ceo.
Hoxe é un día especial para o meu abuelo e non quería deixar pasar o día sen dedicarlle unhas fermosas palabras, aínda que sempre me vou quedar corta en palabras. É unha persoa super loitadora e traballadora que a vida lle puxo moitos obstáculos e que cos seus 88 anos recén cumpridos vive no Refuxio xa que foi o seu creador. El e a miña avoa fundaron O Refuxio. É moi loitador. Chegou a mercar o coitelo e o tenedor para poder comer que non tiña nada e con traballo e sacrificio foi adiante. Tivo grandes compañeiras na vida, que foron a miña avoa Piedad e a miña nai que sempre estiveron ao seu carón. Iso foi unha axuda para que el puidese medrar. Hoxe segue coa mesma vitalidade, segue levándome as tapas a Silleda cada día, segue con esa ansia de pelar un saco de patacas, mellor un enteiro que unha metade, segue coa ansia de darlle aos animais, de coidar a horta, de levarlle a comida todos os días a unha persoa que se lle reparte dende o catering e él quere levarlla; e iso que el ten 88 e a señora 90 anos. Pero síntese capaz de levarlla todos os días. Persoas coma el son as que me fan darme conta todos os días de que hai que seguir adiante e loitar. Quero darlle as gracias por estar conmigo, por estar connosco e sobre todo por axudar a medrar esta empresa. Vivan os teus 88 anos! Espero que o celebres como te mereces!
Día trece de xaneiro , fai 11 anos si, once anos que a esta hora estaba na perruquería poñéndome guapísima para chegar ao altar e dar o si quero a Álvaro. Deus como pasa o tempo! A verdade e que non nos damos conta do rápido que pasa esta vida ou creo que non nos damos conta ata que recordamos con nostalxia parte das nosas experiencias anteriores. Teño que dar as gracias infinitas a poder cada ano recordar o anterior. Ese día foi fermoso. Casamos en Merza, neste fermosísimo lugar que a verdade naquel entonces non sabía que iba ser onde afincaríamos as nosas raices. Por aquel entonces tiñamos en mente formar unha familia que xa estaba dando o seu fruto na miña barriguiña. Si, Pablo xa nos acompañou a esa fermosa ceremonia. Creo que o destino xa nos deparaba quedarnos en Merza. A semana anterior á voda estreamos un piso en Silleda pero o destino fixo que acabáramos en Merza Amo este pobo! Como vos dicía ese día foi fermoso. 345 persoas nos acompañaron no acontecemento, un día súper especial onde casaba unha rapaza que amaba todo. Que realmente era moi inxénua que non sabía que a vida tiña deparado para ela moitísimas cousas e que de cada unha delas iba a quitar unha ensinanza. Ó seu caron estaba Álvaro, super festeiro e super formal á sua vez. Moi amigo dos seus amigos, que día a día na sua compañía fomos coñecéndonos e intentando correxir cada un de nos o que nos molestaba do outro. O amor verdadeiro é o que pasa obstáculos e os vas superando como se fose unha partida de axedrez, este é o amor verdadeiro porque todos sabedes que a vida, como din os nosos maiores, non é de cor de rosa. Pero o que pretendo transmitirvos eu é que fagamos a nosa vida o mais de cor rosa posible, algúns consellos que me permito darvos coa intención de poder axudar. E que os malos momentos van e veñen pero hai que intentar tomalo coma esa peza de axedrez que falamos onde cae a dama e na seguinte partida xa está levantada. Cada mañan intentade despertar co amor mais infinito a todo o que fagades: ó traballo, os nosos veciños (aínda que algunhas circunstancias sexan difíciles ou non te fales con algún ti desexalle o mellor, o teu corazón agradeceracho), á tua familia , os teus inimigos, etc..En definitiva, rodeádevos da vosa xente mais querida. Agora a miña sensación de cada día é que o día me pasa moi pronto e que quero disfrutar de tantas cousas que pola mañan escribo na axenda esto, mais esto, mais esto… e chega unha hora e digo Deus! xa pasou o día! Pero quédome que co que fixen, fixeno cun amor infinito, é o que non me dou tempo na miña vida laboral queda para mañan. Polo que o regalo que mais ilusión sei que lle fai a Álvaro é o meu tempo. Non é un agasallo que me coste cartos, nin teño que andar a correr buscando, a verdade levoume case 11 anos descubrilo, que este home o que quere é tempo ca sua muller e a sua familia. Iso che vou a dar, tempo. Gracias por darme ti estos fermosos 11 anos e ensinarme que o tempo é gratis que non teño que traballar mais horas que da o reloxo, que menos é mais, que ter tempo é poder xestionar mellor todo e con mais cabeza. Por iso e porque te quero douche moitísimos parabens e un enorme abrazo de amor infinito.
Hoxe fai mais dun ano que teño este fermoso local alquilado a unha xente maravillosa, concretamente a Mohsan que rexenta o Madina Doner Kebab de Silleda. Por iso quero desexarlle dende aquí “feliz cumple de alquiler” e espero que celebremos moitos mais xuntos. A verdade e que tiven a sorte de coñecer xente cunha cultura e un pensamento moi diferente ao noso pero dinme conta que cuns sentimentos e corazón fermosísimos. O final, somos todos iguais. A decoración do local foi obra miña e foi feito con moita ilusión. Durante 8 meses traballámolo como un Gastrobar pero o cansancio non me permitía dedicarme ao Refuxio de Merza polo que decidín alquilalo. A verdade e que chegaron varios candidatos pero ningún me despertou esa enerxía positiva coma Mohsan. É a bondade en persoa. O final sorprendeste da xente que atopas pola vida e que se acaban convertindo en amigos sexan de onde sexan.
Sempre é un pracer traballar no que nos gusta, por iso son unhas boas datas para que cada un de nos desexe algo e ese algo se nos poida cumprir co paso do tempo. É un dos meus soños, é o traballo que teño e espero que o día de mañá poida ser tamén o soño do meu pequecho. Cada vez que di “mamá”, enchome de orgullo e alegría e dou as gracias por estar presente para poder velos medrar. Encántalle a cociña, a verdade é que non sei cal vai ser o seu soño pero sexa o que sexa se o leva co amor que ten hoxe dentro do seu corazón, sei que vai ser moi feliz e esa é a miña meta, lograr que sexa FELIZ. Deséxovos o mesmo para este ano, que vos propoñades ser o mais felices posibles e disfrutedes da vida porque é demasiado curta. BO NADAL!